xətər

is. <ər.>

1. Təhlükə, qorxu. <Şah öz-özünə:> İndi bütün ümidim vəzirin fərasətinədir, yəqin keçəni görüb mənim xətərdə olduğumu anlar. Ü. H..

2. Ziyan, zərər. <Həcər:> Ömrün uzun olsun, Qəhrəman qardaş; Xətər görməyəsən heç zaman, qardaş!. . S. Rüst.. Xətər dəymək (gəlmək, toxunmaq) – 1) ziyan dəymək, zərər dəymək. Güclü, doludan taxıla xeyli xətər toxundu. – Səlim bildi ki, belə ovçulardan bu quşlara bir xətər gəlməz. M. Rz.. Nə qarajın qapısından asılan qıfıl sındırılıb, nə də maşının açar yerinə bir xətər dəyib. H. Seyidbəyli; 2) fəlakət, bədbəxtlik üz vermək; fəlakətə, faciəyə uğramaq, ziyan dəymək. Mən misal üçün deyirəm ki, iki-üç günlüyə göz-qulaq olaq ki, uşaqlara bir xətər toxunmasın. S. R.. <Şeyx Amiri qullara:> Dərhal oğlumun izinə düşüb səhraya gedin! Dalınca gəzin, keşiyin çəkin, ona bir xətər dəyməsin. Ə. M.. Xətər vurmaq – qəsd etmək, ziyan vurmaq; öldürmək. <Qarı Nurəli xana:> İndi sənə bir yağı göz dikibdir, . . xətər vurmaq istəyir. Ç.. Xətər yetirən – toxunan, təhqir edən. Qayınata isə arvadı ilə namusa xətər yetirən sözlər icad edib, gəlinə min böhtanlar isnad verirdilər. Ç.. Xətər yetirmək – zərər yetirmək, fəlakətə uğratmaq, canına qəsd etmək; vurmaq, yaralamaq. <Eyvaz dəlilərə:> Biz əgər belə şəhərə girsək, Koroğluya xətər yetirərlər. «Koroğlu».